Dat Niels graag dada zegt, wuift of kusjes geeft is wel plezant om te zien. Hij is nu in een periode waarin hij tegen alles en iedereen: de auto’s onderweg, de fietsers, de hondjes, zelfs ons huis als we weggaan, dada doet of zegt.
Vroeger moesten we hem bij de onthaalmoeder afleiden met speelgoed als het tijd was voor mama of papa om te vertrekken, zodat hij niet zou schreeuwen (we hebben het nog nooit meegemaakt maar toch, just-in-case) of achter ons aan zou lopen. Of gewoon in de verte kijken als we de garage uitgingen.
Nu is het wuiven met het woordje dada EN ook nog een kusje op Mama, Papa, Oma en Opa's wangen als het tijd is om te vertrekken en soms zelfs 3 keer! Dat is plezant natuurlijk , kusjes krijgen van zo een lieve jongen.
Maandag avond toen we thuis kwamen wilde Niels nog even naar buiten gaan. We waren dus naar buiten gegaan en hij ging direct naar de rooster van onze verluchtingssysteem. Het is natuurlijk fijn om die lucht te voelen blazen op zijn kleine handjes...en hij wees ook naar mij om hetzelfde te doen...awel, heb mijn handen dus op de rooster gelegd :-) En 't is waar, het kietelt :-)
Daarna begon hij steentjes te rapen en met 5 tegelijk probeerde hij ze allemaal in zijn piepkleine handjes te krijgen, maar er valt er altijd een uit. Uiteindelijk heeft hij er maar 4 vast gehouden...en dan begon Zita (hond van onze buur) te blaffen...en een luide "Huh?" van Niels met zijn wijsvinger naar boven en twee grote ogen vol nieuwsgierigheid van wat dat was en waar dat vandaan komt. En dan zagen we Zita met haar drie poten snel naar ons toe lopen...snuffelen...met haar staart heen en weer...en wilt ge-aait worden...maar dat durf ik Niels nog niet te laten doen. Zeker met het nieuws van de kleine 10-maanden oude baby die gebeten werd door de hond des huizes.
En dan liep Zita weg...blaffend naar de fietsers en auto’s die passeerden.
Over auto’s en fietsers gesproken..dezelfde avond waren er een paar auto’s en een paar fietsers langs gereden. En tegen elk auto wuifde Niels da-da...en gelukkig wuiven die mensen die in de auto zitten allemaal terug naar hem. En dan bij de fietsers...heeft hij hetzelfde gedaan. Er was een fietser die iets groot droeg onder zijn arm...maar toch probeerde hij terug te wuiven naar Niels zelfs toen hij bijna gevallen was. Ha-ha-ha! Ik lach me gewoon gek met Niels zijn trekjes.
Tot wanneer die da-da period zou duren, dat weet ik niet maar ik weet wel zeker dat wij (Mama, Papa, Oma en Opa) plezier hebben van die dada's en kusjes!
Tot de volgende!
Mama Neri
No comments:
Post a Comment