Wonder van verliefd zijn

Elke morgen reis ik met de trein naar het werk...
En elke morgen zie ik dezelfde gezichten die in dezelfde wagon zitten als ik.
Mensen die elke morgen op hetzelfde plekje zitend en elk een krant of weekblad bij de hand hebben.

Van ongeveer een twintigtal mensen in de wagon is er een vrouw die ik geheimzinnig observeer.
Niet dat ze zo interessant is, maar eigenlijk het tegenovergestelde...
Ze zit elke dag op dezelfde plek.
Een kom krokante cornflakes zonder melk eet ze als ontbijt.
Daarna smult ze nog een klein zakje Kelloggs Mini Breaks.
Na haar ontbijt begint ze te bladeren in haar “Dag Allemaal” terwijl ze in een constant ritme op haar kauwgom kauwt.
En dit herhaalt ze elke morgen, een heel jaar door!

En nog, ze draagt haar haar strak naar achteren in een pony.
Ze heeft een beige winterjas, een grijze sjaal, donkerbruine broek, bruine schoenen, en een bruine geruite rugzak.
Een heel neutral dame dus.
Als je haar vraagt om naast een boom te staan, zal de boom opvallend kleurrijk blijken..die heeft tenminste groene bladeren!
Met andere woorden vind ik haar een saaie tante.

Enkele weken geleden heb ik haar - zoals elke morgen - weer gezien.
Maar die dag was er iets anders aan haar.
Ze droeg toen zilvere oorbellen, haar haar droeg ze los, een beetje lippenstif (kleur dus!), een roze casjmeer sjaal....hmmm...er is iets aan de hand!

Wachtend op de trein naar huis op perron 3 in Aarschot....was ze daar ook aan het wachten zoals ik...
Maar op haar gezicht staat een kleine glimlach (nog altijd met haar kauwgom bezig)
en in haar hand een mooie rode roos...die ze met haar rechterhand trots heen en weer zwaait.

En toen was ik overtuigd...ja, wat een wonder verliefd zijn kan doen!

Neri